نخستین مانیفست تولید ملی در 109 سال پیش
ز مرگ که شخصی‌ترین و خصوصی‌ترین موقعیت افراد است تا مهمانی‌های و مجالس عمومی، همه در نامه‌ای از سوی علمای یکصد و نه سال پیش اصفهان ملزم به استفاده از لوازم و وسایل ایرانی شده است؛ وگرنه امضاکنندگان که علمای اعلام شهر باشند نه بر میت نماز می‌خوانند نه در مهمانی شرکت می‌کنند.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی سازمان بسیج کارگری به نقل از تولید ایرانی، 12 نفر از علمای دینی اصفهان در خطابه‌ای استفاده از کالای ایرانی را در همه شئونات مصرفی از مؤکدات دینی دانسته‌اند و گفته اند بر میتی که کفن ایرانی نداشته باشد نماز نمی‌خوانند و پای قبالجات و احکام شرعی نیز کاغذش ایرانی نباشد، مهر و امضایی نمی‌زنند.
از مهمانی‌ها و مراسم دور هم جمع شدنی تا پوشش و قبالجات مذهبی و دینی در این نامه مورد اشاره قرار گرفته و استفاده از لوازم ایرانی در همه آنها تأکید شده است.
این بیانیه به شرح زیر است.
« بیانیه جمعی از علمای اصفهان در یک قرن پیش در حمایت از تولید ملی
برکسی که کفنش از پارچه ایرانی نباشد، نماز نمی خوانیم.
بعد از تسبیح و تحمید
این خدام شریعت مطهره با همراهی جناب رکن الملک متعهد و ملتزم شرعی شده ایم که مهما امکن ( تا حد امکان) بعد ذلک تخلف ننماییم، فعلا پنج فقره است :
اولا: قبالجات و احکام شرعیه، از شنبه (۱۴جمادی الاول) به بعد باید روی کاغذ ایرانی بدون آهار نوشته شود، اگر بر کاغذهای دیگر نویسند، مهر ننموده و اعتراف نمی نویسیم، فباله و حکمی هم که روی کاغذ دیگر نوشته بیاورندو تاریخ آن بعد از این قرار باشد، امضا نمی نماییم. حرام نیست کاغذ غیرایرانی و کسی را منع نمی شویم، ماها با این روش متعهدیم.
ثانیا: کفن اموات، اگر غیر از کرباس و پارچه اردستانی یا پارچه دیگر ایرانی باشد، متعهد شده ایم، برآن میت ماها نماز نخوانیم. دیگری را برای اقامه صلوه بر آن میت بخواهند، ماها را معاف دارند.
ثالثا: ملبوس مردانه جدید که از این تاریخ به بعد دوخته و پوشیده می شود، قرار دادیم مهما امکن هرچه بدلی آن در ایران یافت نمی کنیم و حرام نمی دانیم لباسهای غیر ایرانی را، اما ماها ملتزم شده ایم، حتی المقدور بعد از این تاریخ ملبوس خود را از نسج ایرانی بنماییم، تابعین ماها نیز کذلک و متخلف توقع احترام از ماها نداشته باشد آنچه از سابق پوشیده ایم و دوخته ایم، ممنوع نیست استعمال آن.
رابعا: میهمانی ها بعد ذلک، ولو اعیانی باشد،چه عامه چه خاصه، باید مختصر باشد، یک پلو و یک چلو و یک خورش و یک افشره، اگر زائد بر این کسی تکلیف دهد، ما را به محضر خود وعده نگیرد، خودمان نیز به همین روش میهمانی می نماییم، هرچه کمتر و مختصرتر از این تکلیف کردند، موجب مزید امتنان ماها خواهد بود.
خامسا: وافوری و اهل وافور را احترام نمی کنیم و به منزل او نمی رویم، زیرا که آیات باهره : (ان المبذرین کانوااخوان الشیاطین – ولاتسرفوا ان الله لا یحب المسرفین – و لاتلقوا بایدیکم الی التهلکه ) و حدیث : (لاضرر و لاضرا ) ضرر مالی و جانی و عمری و نسلی و دینی و عرضی و شغلی آن محسوس و مسری است و خانواده ها و ممالک را به باد داده، بعد از این هر که را فهمیدیم وافوری است، بهنظر توهین و خفت می نگریم.
امضای آقایان کرام و علماء فخام کثرالله امثالهم :
۱- ثقه الاسلام آقای حاج آقا نورالله ۲- حسین بن جعفر الفشارکی ۳- حجه الاسلام آقا نجفی ۴- شیخ مرتضی اژه ۵- آقا میرزا محمدتقی مدرس ۶- حاجی سید محمدباقر بروجردی ۷- آقا میرزا علی محمد ۸- حاجی میرزا آقا محمد مهدی جویباره ۹- سید ابوالقاسم دهکردی ۱۰- حاجی سید ابوالفضل زنجانی ۱۱- آقا محمد جواد قزوینی ۱۲- سید محمدرضا شهیر به آقا میرزای مسجد شاهی ۱۳- حاجی آقا حسین بیدآیادی
تذکر: این قرارداد در تاریخ ۱۲ جمادی الاول ۱۳۲۴ به امضا رسید.»